In een tijd die generaties overstijgt, bracht de Belgische wielerster Wout van Aert een hartelijk bezoek aan Eddy Merckx, algemeen beschouwd als de grootste wielrenner aller tijden, in het huis van de familie Merckx in Meise. De ontmoeting, die grotendeels privé plaatsvond, werd later bevestigd door bronnen die dicht bij hem stonden en groeide al snel uit tot een bron van bewondering in de wielerwereld.
Wout van Aert, het moderne gezicht van de Belgische wielersport, bewondert al lang Merckx’ ongeëvenaarde carrière. Van Aert, het moderne gezicht van de Belgische wielersport, wordt vaak met Merckx vergeleken – hoewel hij zich zelf nederig verzet tegen dergelijke vergelijkingen.
“Er zal maar één Eddy Merckx zijn”, zei Van Aert ooit. “Maar zelfs een gesprek met hem voeren, is iets wat ik niet als vanzelfsprekend beschouw.”
Het recente bezoek was niet zomaar een toevallige binnenkomer. Volgens nabestaanden maakte Van Aert de reis nadat hij hoorde van Merckx’ recente gezondheidsproblemen, waardoor de 79-jarige legende grotendeels uit de publiciteit was gebleven. De ontmoeting werd omschreven als warm, intiem en emotioneel.
Hoewel er geen officiële verklaring is vrijgegeven van Merckx of Van Aert, suggereren bronnen dat de twee bijna twee uur met elkaar spraken over de evolutie van de sport, het huidige Belgische talent en de druk die gepaard gaat met het dragen van nationale verwachtingen.
Van Aert zou een gesigneerde trui hebben meegenomen van een van zijn grote overwinningen dit seizoen – waarschijnlijk Parijs-Roubaix of de E3 Saxo Classic – als gebaar van respect. In ruil daarvoor gaf Merckx Van Aert een handgeschreven briefje en een originele foto van de Tour de France van 1969.
Deze symbolische overdracht van de fakkel vindt plaats op een moment dat Van Aert nadenkt over het volgende hoofdstuk in zijn carrière. Na een voorjaar gekenmerkt door zowel triomf als persoonlijke opoffering – waaronder het missen van een deel van de Ronde van Vlaanderen om aanwezig te zijn bij de geboorte van zijn tweede kind – werd zijn bezoek aan Merckx door velen ook gezien als een moment van bezinning.
“Het ging niet om de glorie”, vertelde een goede vriend van Van Aert aan Het Nieuwsblad. “Het ging om een eerbetoon aan de man die de weg heeft aangelegd waarop alle Belgische wielrenners nu rijden.”
Eddy Merckx, liefkozend De Kannibaal genoemd, blijft de gouden standaard in de wielersport: vijfvoudig winnaar van de Tour de France, zevenvoudig kampioen van Milaan-San Remo en houder van een ongeëvenaard aantal van 525 professionele overwinningen.
Intussen heeft Van Aert zijn nalatenschap anders vormgegeven – minder om dominantie en meer om aanpassingsvermogen. Van wereldtitels veldrijden tot sprintzeges, tijdritten en bergontsnappingen, Van Aert is de moderne Belgische wielerkameleon.
Hoewel hun paden verschillen, is hun impact op de Belgische cultuur griezelig vergelijkbaar.
Dit bezoek inspireert nu al fans, jonge wielrenners en zelfs collega-profs. Sociale media werden overspoeld met eerbetonen, reposts van hun foto’s en nostalgische filmpjes van beide renners in hun beste jaren. Zelfs Tadej Pogačar en Mathieu van der Poel liketen berichten over de ontmoeting – het bewijs dat de groten der wielersport elkaar door de eeuwen heen blijven steunen.
Voor België is wielrennen niet zomaar een sport – het is onderdeel van de culturele hartslag. Wanneer een moderne legende als Van Aert een levend icoon als Merckx bezoekt, gaat het niet alleen om wederzijds respect. Het gaat om eenheid, erfgoed en de blijvende geest van Belgische grootheid op twee wielen.
In een rustig huis in Meise schudden verleden en heden van het wielrennen elkaar de hand – en heel België luisterde.
