De hoofdrol op het Belgisch Kampioenschap voor vrouwen ging naar Justine Ghekiere en Lotte Kopecky. Geen verrassing in die zin. Dat Ghekiere de overwinning behaalde, was misschien wel een beetje verrassend. Natuurlijk waren de emoties tussen de winnares en de topfavoriet heel verschillend.
Natuurlijk werd Ghekiere na de wedstrijd gevraagd wat het mooiste was: de bolletjestrui in de Tour of de trui van de Belgische kampioen. “De bolletjestrui in de Tour winnen was heel bijzonder en mooi, maar een heel jaar in de Belgische driekleur rijden is toch wel iets bijzonders”, suggereert ze, haar overwinning op het Belgisch Kampioenschap is een stapje hoger.
“Ik ben blij dat de trui van de Belgische kampioene nu te zien is”, lacht Ghekiere. Een kwinkslag op het feit dat Kopecky toch de regenboogtrui draagt. “Nu ik dit shirt heb, ga ik niet meer voor het bolletjestruije,” grapt Ghekiere. We vroegen haar ook hoe ze met de hitte omging. We herinneren ons nog het Belgisch Kampioenschap in Izegem van een paar jaar geleden, toen ze daar meer moeite mee leek te hebben.
Sterke dag bezorgt Justine Ghekiere de titel
Dit keer kon ze het volhouden. “Cava wel. Ik heb de afgelopen weken ook aan de hitte getraind. Ik was er klaar voor. Dat heeft me zeker niet de das omgedaan. Ik voelde me supergoed. Ik kon nog vijf rondjes rijden,” voegde ze er een grappige kwinkslag aan toe. Ghekiere had een heel goede dag op het Belgisch Kampioenschap in Binche, zoveel is duidelijk.
Lotte Kopecky werd dus niet beloond voor haar aanhoudende harde werk. Alleen Lotte Claes stak een helpende hand toe. De titelverdedigster was tevreden met Claes. “Ik was heel blij dat Lotte Claes er was en zeker hielp op het einde.” Verder ontbrak het aan hulp. Dat was te verwachten, maar Kopecky was er niet blij mee.
Lotte Kopecky streng voor Fleur Moors
“Er zijn nog steeds eenlingen. Een beetje hulp mag, maar iedereen maakt zijn eigen keuze”, bekritiseert Kopecky de houding van sommige andere rensters. Ze lijkt het vooral op Fleur Moors gemunt te hebben. “Jong of oud, er is altijd wel iets te doen. Dit was vooral de manier waarop het niet moest.”
