De Tour de France is altijd al een theater van zowel spektakel als strategie geweest, en op de zonovergoten hellingen van Peyragudes ontvouwde het drama zich gisteren met elegantie en lef. Terwijl de ritwinnaar de show opeiste, waren de toeschouwers getuige van de stille kracht van Wout van Aert – een renner wiens inspanningen vaak het eindklassement tarten.
Peyragudes, met zijn steile aankomsten en slopende hellingen, zou nooit een speeltuin worden voor sprinters of klassieke wielrenners. Het is het canvas van een klimmer, geëtst met lijden en glorie. Van Aert, hoewel niet in zijn element, reed met zijn typische vastberadenheid en offerde persoonlijke glorie op voor teamdoelen. Zijn prestatie heeft misschien niet het klassement verlicht, maar het ontstak wel een signaal van toewijding waar Team Visma | Lease a Bike sterk op vertrouwt.
Het is gemakkelijk te vergeten hoeveel rollen Van Aert naadloos vervult. De ene dag controleert hij de kopgroep, de andere dag trekt hij het peloton aan en pakt hij af en toe een overwinning op terrein dat niet geschikt is voor zijn lichaam. In Peyragudes speelde hij een stillere rol – deels motor, deels schild, deels moreel. Dit zijn geen rollen die truien opleveren, maar wel de rollen die de Tour winnen.
Het parcours van dit jaar was meedogenloos en de vermoeidheid is zichtbaar in de ogen van elke renner. Toch is Van Aert kalm gebleven en werkt hij gestaag binnen het kader van de grotere ambities van de ploeg. Hoewel sommige fans tot nu toe misschien een gebrek aan vuurwerk van de Belgische krachtpatser opmerken, begrijpen doorgewinterde waarnemers het spel dat gespeeld wordt: nu sparen, later toeslaan.
Van Aerts ware etappe moet mogelijk nog komen. De derde week is traditioneel een week waarin uithoudingsvermogen de explosiviteit overtreft en waarin de Tour een uitputtingsslag wordt. Voor een renner die zowel in sprintfinishes als in de Alpen heeft uitgeblonken, is deze week op maat gemaakt. De bergen hebben het peloton uitgedund en Van Aerts veelzijdigheid zal een dodelijk wapen zijn in het tactische arsenaal van de ploeg.
Team Visma | Lease a Bike heeft een weloverwogen strategie gekozen. Nu Jonas Vingegaard na zijn voorjaarsachterstand weer in vorm is, heeft de ploeg zorgvuldig met zijn middelen moeten omgaan. Van Aert is spaarzaam ingezet, vaak verborgen ten dienste van anderen. Maar niemand twijfelt eraan dat wanneer de koers zijn meest kritieke fase ingaat, zijn volledige kracht zal worden ontketend.
Wat Van Aert onmisbaar maakt, is niet alleen zijn fysieke vermogen, maar ook zijn koersintelligentie. Hij leest de weg als een grootmeester en positioneert zich met griezelige precisie. In een etappe als die van Peyragudes kwam die intelligentie volledig tot uiting toen hij zijn teamgenoten beschermde tegen de wind, het tempo controleerde en ervoor zorgde dat de dag op hun voorwaarden verliep.
In een tijdperk van gespecialiseerde renners is Van Aert een zeldzame generalist met een rijkere gereedschapskist dan de meesten. Of het nu gaat om een tijdrit, kasseienklassieker of bergbeklimming, hij overleeft nooit alleen maar – hij rekent. En hoewel gisteren op papier misschien niet zijn dag was, was het werk dat hij in de schaduw verrichtte cruciaal om Visma’s hoop op het klassement intact te houden.
Fans verlangen misschien naar een solo-ontsnapping of nog een van Van Aerts majestueuze overwinningen, maar de Tour draait niet alleen om momenten – het draait om consistentie. Elke fles die wordt gepasseerd, elk gaatje dat wordt gedicht, elke afdaling die wordt begeleid – het draagt allemaal bij aan de eindstrijd. In dit opzicht is Wout van Aert al aan het winnen.
Nu de koers zich richt op het hooggebergte en de finale, kun je verwachten dat de Belg uit de achtergrond tevoorschijn komt. Hij is uitgerust, hij is er klaar voor en hij heeft keer op keer bewezen dat hij presteert wanneer het er het meest toe doet. Peyragudes was slechts een glimp.
Met nog een aantal zware dagen voor de boeg, inclusief bergfinishes en kritieke afdalingen, zal Van Aerts actieradius cruciaal zijn. Of hij nu een ploeggenoot de laatste klim op loodst, een gevaarlijke manoeuvre achtervolgt of zelf een verrassende overwinning behaalt, de derde week is zijn canvas.
Gisteren was misschien geen triomf in de traditionele zin van het woord, maar voor wie de stille berekeningen van de wielersport begrijpt, was het een meesterwerk van dienstbaarheid. En in de Tour de France schrijven de onbezongen helden vaak de belangrijkste hoofdstukken.
