De straten van Herentals waren donderdagavond omgetoverd tot een waar wielerfestival, toen maar liefst 35.000 fans zich verzamelden om hun lokale held, Wout van Aert, te vieren tijdens het traditionele na-Tourcriterium. Ondanks de hevige regenbuien eerder op de dag, kon het weer de stemming – of de opkomst – niet drukken.
Het criterium, dat jaarlijks in Herentals wordt gehouden, trekt altijd al gepassioneerde wielerfans, maar de editie van dit jaar bereikte nieuwe hoogten. Met Van Aert die net een dramatische Tour de France-etappewinst op de Champs-Élysées achter de rug had, was de verwachting voor zijn thuiskomst enorm.
Het evenement begon met de ploegenpresentatie, een jarenlange traditie op de Grote Markt van de stad. Er klonk gejuich voor internationale namen zoals Kaden Groves, een etappewinnaar in de Tour, en Jonathan Milan, die de prestigieuze groene trui in Parijs droeg. Het publiek werd merkbaar luider toen Victor Campenaerts opstapte. Maar het was duidelijk dat de meesten op één man wachtten.
Toen Van Aert eindelijk opdook, barstte het plein los in een oorverdovend applaus. Geboren en getogen in Herentals, geniet Van Aert een bijna mythische status onder de lokale fans. Het criterium van dit jaar voelde als een grootse reünie – een die nog specialer werd doordat hij de editie van 2024 had gemist vanwege de Olympische tijdrit.
Net toen Van Aert verscheen, hield de regen op, bijna alsof het weer zelf zijn terugkeer vierde. De lucht klaarde op, waardoor de fans – van wie velen uren in de regen hadden gewacht – volop van het spektakel konden genieten. Vlaggen wapperden, camera’s flitsten en er klonken gezangen toen Van Aert het podium opliep.
Van daaruit begaf hij zich naar de startlijn, maar niet zonder onderweg talloze stops te maken. Kinderen en volwassenen reikten elkaar de hand met foto’s, petten en shirts om te signeren. Van Aert, glimlachend en rustig, hielp zoveel mogelijk fans, en toonde de nederigheid die hem zo geliefd heeft gemaakt.
Voordat de koers begon, werden de Toursterren in een paraderonde over het parcours gereden, een andere gekoesterde lokale traditie. Toeschouwers langs de straten werden getrakteerd op close-ups van hun helden voordat de wedstrijdronden van start gingen. Voor velen was dit de eerste keer dat ze een Tour de France-winnaar van dichtbij zagen.
Nadat de koers was begonnen, bleef de stemming feestelijk, hoewel de strijdlust terugkeerde. Met Groves, Milan, Campenaerts en andere toprenners op het parcours lag het tempo hoog. Maar het was Van Aert die opnieuw de show stal.
Zoals verwacht – en tot grote vreugde van het publiek – won Wout van Aert. Hoewel criteriums vaak meer een feestelijk dan een tactisch aspect hebben, voelde Van Aerts overwinning als de perfecte afsluiting van een perfecte avond. Het was een symbolisch moment: een kampioen gevierd in de straten van de stad waar hij is opgegroeid.
De betekenis van de avond ontging niemand. Voor Herentals ging het niet alleen om sport. Het ging om trots, saamhorigheid en de onbreekbare band tussen een stad en haar kampioen. Van Aert heeft over de hele wereld gefietst, maar weinig finishers konden tippen aan de emotie van deze thuiskomst.
Aan het einde van de avond bleven de fans nog even hangen – aarzelend om de magie te laten eindigen. In een wereld waar wielrennen zich vaak afspeelt op verre bergpassen en buitenlandse steden, herinnerde Herentals iedereen eraan dat de machtigste overwinningen soms die zijn die thuis worden gedeeld.
Met Van Aerts Tour-overwinning nog vers in het geheugen en een publiek van 35.000 mensen dat zijn naam aanmoedigde, zal het Herentalscriterium van 2025 niet alleen herinnerd worden als een wedstrijd, maar ook als een viering van nalatenschap, loyaliteit en liefde voor de sport.
