In de veeleisende wereld van het professionele wielrennen, waar seconden bepalend zijn voor de nalatenschap en doorzettingsvermogen de kanshebbers van de kampioenen scheidt, zal Wout van Aerts reis in de Tour de France 2025 niet alleen herinnerd worden om de spannende finale, maar ook om de onwrikbare aanwezigheid van iemand achter de schermen: zijn vrouw, Sarah De Bie.
Vanaf het moment dat het peloton op 5 juli Lille verliet, lag Van Aert onder een vergrootglas. Na een jaar overschaduwd door blessures en onzekerheid, vroegen velen zich af of de Belgische allrounder nog wel de benen – en het hart – had om mee te doen met de elite van het wielrennen. Maar wat die critici niet zagen, was de kracht die hij putte uit zijn thuisland, uit de vrouw die elk litteken, elke opoffering en elke stille strijd kende.
Sarah De Bie, een toegewijde partner en moeder, is al lange tijd Wouts steunpilaar. Ze is niet alleen aanwezig aan de finish – ze is de constante rust tussen chaotische koersen, de stem van de rede tijdens pechgevallen en de vreugde in momenten die de wereld nooit ziet. Toen Van Aert aan de eerste week van de Tour begon, werd het duidelijk dat dit een andere versie van hem was – hongeriger, kalmer en veerkrachtiger.
De openingsetappes door Noord-Frankrijk waren afmattend, maar Wout hield stand. Zijn benen reageerden, maar zijn mentaliteit ook. In interviews prees hij de lange telefoongesprekken ‘s nachts en de constante stroom aanmoedigingen van Sarah. “Ze herinnert me eraan waarom ik fiets”, vertelde hij na etappe 4. “En dat maakt het verschil.”
Tegen de tijd dat de wedstrijd in week 2 de Alpen bereikte, was Van Aert niet langer alleen aan het overleven – hij viel aan. In etappe 12 zag hij een ontsnapping met een gedurfde actie die de aandacht trok. Hoewel hij die dag niet won, was het het duidelijkste signaal tot nu toe: Wout van Aert was terug en zijn enthousiasme was groot.
Toen kwam het keerpunt. In etappe 17, een zware bergproef naar Alpe d’Huez, zette Van Aert een solo-aanval in die niemand kon evenaren. Toen hij met opgeheven armen in pure triomf over de finish kwam, vingen de camera’s zijn eerste woorden op: “Dit is voor Sarah.” Het was niet zomaar een eerbetoon – het was de waarheid. Die overwinning was niet alleen tot stand gekomen. Die werd gedragen door partnerschap, geloof en stille kracht.
In de laatste week vocht hij voor etapperoem en de steun van zijn teamgenoten. Van Aert, altijd een loyale teamspeler, was meedogenloos in zowel ambitie als onbaatzuchtigheid. In etappe 20 steunde hij zijn leider in het klassement, maar wist hij toch nog in de top 10 te finishen. Bij elke persconferentie bleef zijn nederigheid intact. “Mijn vrouw zei me vóór deze Tour: rijd alsof het je laatste is. En dat deed ik.”
Toen de Tour Parijs bereikte, stroomden de fans naar de Champs-Élysées, niet alleen om de gele trui gekroond te zien worden, maar ook om Van Aert terug te zien keren naar de etappe waar hij eerder al magie had laten zien. Hoewel hij de eindsprint niet won, had zijn prestatie de comeback van het jaar al bezegeld.
Maar het mooiste moment kwam misschien wel na de wedstrijd. Camera’s legden Sarah en Wout vast terwijl ze elkaar omhelsden in een rustig hoekje achter het podium. Geen woorden, geen interviews – alleen een gedeelde glimlach die alles zei. Hun reis ging niet alleen over kilometers en beklimmingen. Het ging over geloof wanneer dat het moeilijkst was.
Op Instagram plaatste Wout een foto met het simpele onderschrift: “Week 31”. De foto toonde het elegant geklede stel, stralend, arm in arm. De wereld zag een wielrenner en zijn vrouw. Maar degenen die de reis volgden, zagen iets veel diepers: een kampioen en de vrouw die hem hielp opstaan.
In een sport die vaak gedomineerd wordt door pure cijfers en resultaten, herinnerde Van Aerts Tour van 2025 fans aan de menselijke kant van grootsheid. Het belang van liefde, van vertrouwen, van die ene persoon die je nooit te ver laat vallen. Voor Wout is die persoon Sarah. Dus toen de grootste wielerwedstrijd ten einde liep, applaudisseerden fans voor de kracht van de man op de fiets. Maar ze applaudisseerden ook voor de vrouw achter de man – het geheime wapen wiens glimlach week 31 verlichtte en wiens liefde een kampioen naar huis droeg.
