De straten van Wilrijk kwamen tot leven op de Marktdag, waar wielerfans zich verzamelden voor de langverwachte dernywedstrijd, een evenement met een rijke lokale traditie. De editie van dit jaar had een bijzondere betekenis, want het was het debuut van nationaal kampioene Justine Ghekiere in het unieke, gemotoriseerde format – en ze markeerde die gelegenheid met een spectaculaire overwinning.
Na een indrukwekkende prestatie in de Tour de Femmes keerde Ghekiere in stijl terug naar de wedstrijden. Ondanks dat ze na de slopende etappekoers een weekje niet had gefietst, vertoonde ze geen tekenen van roest. Met een goed getimede aanval in de laatste ronde snelde ze Shari Bossuyt voorbij en behaalde ze haar eerste overwinning in deze discipline.
Voor Ghekiere draaide de dag evenzeer om plezier als om competitie. “Ik heb me vandaag vooral goed vermaakt”, zei ze met een brede glimlach na de wedstrijd. “Het voelde geweldig om weer op de fiets te zitten, vooral in zo’n levendige sfeer. Het publiek verwelkomde me echt enthousiast.”
Voor het eerst achter een derny rijden bracht zo zijn eigen uitdagingen met zich mee. De race met motortempo vereist dat renners zich aanpassen aan het ritme en de positie achter de derny, iets wat jaren kan duren om onder de knie te krijgen. Ghekiere gaf toe dat het even duurde voordat ze de juiste afstand tot de derny vond.
“In het begin zat ik iets te ver naar achteren, en dat kostte me wat energie”, legde ze uit. “Maar naarmate de ronden vorderden, begon ik me meer op mijn gemak te voelen en kon ik een betere positie behouden.” Haar gestage verbetering tijdens de race plaatste haar in de perfecte positie om een beslissende zet te doen wanneer het er het meest toe deed.
De laatste ronde bleek het keerpunt. Met Bossuyt die een stevig tempo neerzette, wachtte Ghekiere haar tijd af voordat ze een krachtige acceleratie inzette. Haar aanval in de laatste meters was genoeg om haar rivaal te verslaan en de overwinning met een kleine marge veilig te stellen.
Een uitdaging die Ghekiere verraste, was de duur van de race. “Het duurde uiteindelijk ongeveer een half uur langer dan ik had verwacht”, lachte ze. “Dat maakte het tegen het einde wel wat zwaarder, maar gelukkig had ik nog genoeg energie voor een laatste duwtje.”
De overwinning was meer dan alleen een persoonlijke mijlpaal – het was ook een memorabele eerste stap in een raceformat dat ze nog nooit eerder had meegemaakt. “Nu weet ik hoe het is om achter een derny te rijden”, zei ze. “Het is anders dan alles wat ik ooit heb gedaan, maar ik heb er echt van genoten.”
De sfeer langs de kant van de weg droeg bij aan de feestvreugde. Het publiek stond vol langs het parcours, juichte elke ronde toe en spoorde de renners aan. Ghekiere was dankbaar voor het publiek dat haar een extra boost had gegeven toen de vermoeidheid begon toe te slaan.
“Dit soort steun maakt zo’n verschil”, merkte ze op. “Mensen je naam horen roepen, ze zien klappen en zwaaien – het motiveert je om net dat beetje meer te geven.”
Met haar karakteristieke lach beloofde Ghekiere dat dit niet haar laatste deelname aan een dernywedstrijd zou zijn. “Ik ga het zeker nog een keer doen”, zei ze. “Het is een bijzondere uitdaging, en nu ik het geprobeerd heb, wil ik zien hoeveel beter ik erin kan worden.”
Voor de fans in Wilrijk was de dag een viering van het wielrennen en de gemeenschapszin. En voor Justine Ghekiere was het het bewijs dat er zelfs na een veeleisend seizoen altijd ruimte is voor nieuwe ervaringen, nieuwe uitdagingen en een beetje plezier op de fiets.
