Voor Wout van Aert begint het verhaal van zijn wielercarrière niet met medailles of podiumplaatsen, maar met zijn vader. Meer dan een ouder was hij een mentor, rolmodel en constante bron van kracht. Hun relatie draaide nooit om druk of verwachtingen, maar om het bouwen van een fundament geworteld in veerkracht en hard werken. De wegen van Vlaanderen werden hun klaslokaal, en die lange trainingsdagen dienden als levenslessen, evenzeer als sportlessen.
Van jongs af aan herkende Van Aerts vader iets bijzonders in zijn zoon. Het ging niet alleen om puur talent of natuurlijke fietsvaardigheden; het was de tomeloze drang om vooruit te gaan, constant te verbeteren en nooit genoegen te nemen met minder. Deze instelling werd een bepalende eigenschap van Van Aerts carrière. Terwijl andere jongeren kozen voor rust of ontspanning, waren vader en zoon al bij zonsopgang op pad, de toekomst tegemoet.
Die eerste ritten gingen over meer dan alleen fitheid. Het waren momenten van verbinding en mentorschap. Gesprekken tijdens rustige stukken op de weg brachten hem waarden als geduld, consistentie en doorzettingsvermogen bij. Het advies van zijn vader was simpel maar diepgaand en vormde Wout niet alleen tot een atleet, maar ook tot een wedstrijdrijder met een onwrikbare mentaliteit. De discipline die hij tijdens die ritten ontwikkelde, zou hem later door de grootste uitdagingen van zijn carrière heen helpen.
Toen Van Aert de wereld van het veldrijden betrad, werd de rol van zijn vader nog zichtbaarder, hoewel nog steeds ingetogen. Hij was degene achter het stuur, volgde zijn zoon in de auto naar wedstrijden en zorgde ervoor dat niets aan het toeval werd overgelaten. Hij was de monteur in de kou, repareerde en finetunde fietsen onder alle weersomstandigheden, vaak zonder erkenning of applaus. Zijn stille toewijding zorgde ervoor dat Wout zich kon concentreren op de prestaties, wetende dat hij een betrouwbaar ondersteuningssysteem aan zijn zijde had.
Belangrijk is dat de aanwezigheid van zijn vader nooit draaide om controle. Hij domineerde Wouts pad niet, maar begeleidde hem met zachtheid, waardoor zijn zoon zijn eigen sterke punten kon ontdekken. Deze balans tussen steun en vrijheid gaf Wout de ruimte om te groeien naar zijn eigen identiteit als wielrenner. De onafhankelijkheid die hij nu in wedstrijden laat zien – de moed om aan te vallen, de bereidheid om risico’s te nemen – is gebouwd op dat fundament van vertrouwen en begeleiding.
De invloed van een ouder in het leven van een topsporter reikt vaak verder dan tastbare daden. Voor Van Aert is de impact van zijn vader ook emotioneel. In de hoogtepunten van de overwinning en de dieptepunten van een blessure of tegenslag bleven die vroege lessen in veerkracht een constante bron van kracht. Wanneer de vermoeidheid toeslaat in de laatste kilometers van een wedstrijd, is de echo van die vormende ritten nog steeds aanwezig, wat hem herinnert aan het belang van doorzettingsvermogen.
Het is gemakkelijk om alleen de prestaties van een wereldtopper als Van Aert te zien, maar achter elk resultaat schuilt een geschiedenis van onzichtbare steun. De nederigheid en stille kracht van zijn vader herinneren ons eraan dat sportieve grootheid zelden een individuele drijfveer is. Succes is vaak geworteld in de opofferingen en toewijding van familie, en in dit geval een vader die ervoor koos om zich op de achtergrond te houden terwijl zijn zoon schitterde op het podium.
Het verhaal van Wout van Aert en zijn vader is er ook een van waarden die van generatie op generatie zijn doorgegeven. De lessen van discipline, respect voor hard werken en geloof in zelfredzaamheid maken nu deel uit van Wouts eigen rol als vader. Net zoals hij ooit naast zijn vader fietste, draagt hij die waarden nu over aan zijn eigen familie, en zorgt hij ervoor dat de erfenis van toewijding en stille kracht voortduurt.
In de professionele wielersport halen rivaliteit en overwinningen de krantenkoppen, maar de basis van die momenten ligt vaak in het onzichtbare. Voor Wout van Aert wordt de aanwezigheid van zijn vader niet gemeten in resultaten, maar in de persoon die hij is geworden. Achter elke pedaalslag schuilt een band die wordt gesmeed in gedeelde wegen, vroege ochtenden en de vaste hand van een mentor die liefde en begeleiding verkoos boven erkenning. Dat is het verhaal dat zijn reis echt definieert.
