Sprintoverwinningen in deze Tour de France gaan gepaard met zware valpartijen. Wat doet dat met een moederhart? “Van de orthopedische afdeling naar de neurologie worden gestuurd – dat wens ik geen enkele moeder toe.”
Ze stond voor het grote scherm bij de finish in Duinkerken, totdat Cindy Stessens maandag bij de climax van de Touretappe van het scherm wegliep. Er dreigde een massasprint, en haar zoon – de Limburgse sprintbom Jordi Meeus – zou erbij betrokken zijn. Cindy liep zo ver weg dat ze niet alleen het grote scherm niet kon zien, maar ook de commentator niet kon horen. “Totdat ik een luide en pijnlijke ‘Oooooh!’ hoorde.” uit het publiek. Ik rende meteen naar Jordi’s vriendin die bij het scherm stond, en toen was het duidelijk: het is onze Jordi…”
“Ik hoorde een luide, pijnlijke ‘Oooooh!’ uit het publiek, toen liep ik naar het grote scherm en was het duidelijk: het is onze Jordi…” ~ Cindy Stessens, moeder van Jordi Meeus
Toen Cindy haar zoon – met een bebloed gezicht en als een na laatste – even later over de finish in Duinkerken zag komen, was er een eerste gevoel van geruststelling. Hij zit weer op de fiets. Zelfs toen ze thuiskwam van de Tour, zag ze dat het goed ging met haar zoon. “Ik zette net de tv aan en zag hem langs de ambulancebus rijden voor een nieuw verband,” zei Cindy dinsdagmiddag. “Het is geruststellend om hem op de fiets te zien, ook al heeft hij pijn.”
Mama Meeus, een verpleegster, heeft talloze keren zelf het verband van haar zoon verwisseld. “We waren blij dat we er maandag bij waren, want als je getuige bent van een zware valpartij en je zit thuis tv te kijken, duurt het soms heel lang voordat je iets van hem of de ploeg hoort. Zo kwam Jordi ooit zwaar ten val in de Ronde van Polen, en we hebben daarna geen beelden gezien. Dat gevoel van onwetendheid is vreselijk. Is hij bij bewustzijn? Staat hij weer op de been? Gelukkig belde een zorgzame ploeggenoot ons om ons gerust te stellen.”
Afhankelijk van de camera
Als ouder zou je je waarschijnlijk afvragen of hij een sprintbom zou worden. De val van Jordi Meeus was niet de eerste, noch de laatste, in de sprintetappe van maandag. Tijdens een tussensprint om de groene trui werd Jasper Philipsen in volle vaart neergehaald door een Franse renner. Philipsen viel spectaculair neer en landde op zijn schouder. De “Vlam van Ham” verliet de Tour op een brancard met een gebroken sleutelbeen en rib. Philipsens moeder – die ook in Frankrijk aanwezig was – spoedde zich met haar man en Philipsens vriendin naar het ziekenhuis, in plaats van naar het podium.
“Ik ben blij dat Wout deze Tour niet in de sprint hoeft te strijden. Mijn moederhart heeft al veel meegemaakt.” ~ Ivonne Boeckx, moeder van Wout Van Aert
Na de zware val van Philipsen volgde Meeus zijn voorbeeld. Twee kilometer verderop, in de laatste bocht, kwamen nog meer sprinters hard ten val. Eén van hen werd in de vangrail gekatapulteerd. Degene die overeind bleef, was de West-Vlaming Tim Merlier, die de etappe won. “Het was wel even schrikken”, zegt Heidi D’hulst. Merliers moeder ging op de sluitingsdag van haar café in Wortegem-Petegem ook naar de Tour de France om de climax op het grote scherm aan de finish te bekijken. Voor Heidi hangt de angst om een massasprint op een groot scherm of tv te zien af van het camerastandpunt. “Als ze van voren filmen, is het alsof ze gaan botsen. Als ze helikopterbeelden laten zien, ziet het er ineens minder erg uit. Dan denk ik niet: ‘Oh nee, Tim gaat crashen’, maar ik zie: Tim gaat winnen.”
Of het camerastandpunt nu meewerkt of niet, het is iets waar elke moeder van een wielrenster – en vooral een sprinter – mee worstelt: haar zoon willen steunen in zijn sportieve ambities en tegelijkertijd hopen dat hij heelhuids over de finish komt. Al is het maar als (voor)laatste. “Ik ben blij dat Wout deze Tour niet in de sprint hoeft te rijden”, zegt Ivonne Boeckx, die blij is dat haar Van Aert deze Tour een andere rol binnen de ploeg heeft gekregen dan die van pelotonsprintster. “Mijn moederhart heeft al veel meegemaakt.”
Hoewel ik bang ben, zal ik nooit aan de start zeggen: ‘Pas op.’ Een sprinter mag niet bang zijn, anders kun je niet winnen. ~ Angie Chiaverini, moeder van Milan Fretin
“Het klinkt ongelooflijk cliché, maar in elke sprint ben je doodsbang en kan je maar één ding schelen: dat hij niet valt”, zegt Angie Chiaverini, moeder van de jonge Genkse sprinter Milan Fretin, die dit jaar zijn doorbraak beleefde en een plek veroverde tussen de snelste renners ter wereld. “Soms hoop je zelfs dat het niet tot een massasprint komt. En als het dan toch gebeurt, word je heen en weer geslingerd tussen je zoon aanmoedigen en hopen dat hij overeind blijft.” Haar moeders hart slaat elke keer een slag over, maar Angie spoort haar zoon niet aan om voorzichtig te zijn. “Hoewel ik bang ben, zal ik nooit aan de start zeggen: ‘Pas op’ of ‘Let op’. Ik wil Milan niet in toom houden: een renner mag niet bang zijn tijdens een massasprint, anders kun je niet winnen. Dus ik wens hem altijd succes. En dan hoop ik stiekem dat alles goed gaat.”
Afdeling Neurologie
Christa Schepers is de moeder van die andere Genkse sprintbom in het wereldpeloton: Gerben Thijssen. Ze heeft haar zoon nog nooit als profwielrenner zien sprinten, tenminste niet live – zelfs niet op tv. Een herhaling, wetende dat hij niet gevallen is, is meer dan Christa aankan. “Het is een dunne lijn tussen je zoon steunen in zijn passie en bang zijn voor een val.” En die angst gaat verder dan een botbreuk. “Als je van de orthopedische afdeling naar de neurologie moet, wordt het ineens een heel ander verhaal. Dat wens ik geen enkele moeder toe.”
Christa en haar zoon ondergingen dat lot zo’n zes jaar geleden, toen ze een vreselijke valpartij meemaakten op het parcours van de Zesdaagse van Gent. De toen 21-jarige Thijssen lag roerloos op het podium. Het zou hem tien dagen kosten om zich weer iets te herinneren. “Ik praat er liever niet meer over,” zegt zijn moeder Christa. “Die val blijft me achtervolgen. Ik ben er nog steeds mee bezig, maar ik probeer het in perspectief te plaatsen en vooruit te kijken door de positieve dingen te benadrukken.” Thijssen herstelt momenteel van een gebroken sleutelbeen na een val en bereidt zich voor op de Ronde van Polen.
