Wout van Aerts lange weg terug naar de top van het professionele wielrennen kwam in Siena tot een hoogtepunt, waar hij een triomfantelijke etappezege behaalde in de Giro d’Italia – zijn eerste overwinning in een wegwedstrijd sinds hij een zware knieblessure opliep. Het was niet alleen een mijlpaal in zijn carrière voor de Belgische superster, maar ook een diep emotioneel familiemoment dat zich afspeelde voor de ogen van zijn vrouw, Sarah De Bie, en hun twee jonge zoontjes, Georges en Jerome.
Voor Van Aert markeert deze overwinning meer dan alleen zijn 50e overwinning in het profwielrennen. Met deze etappezege heeft hij nu alle drie de grote rondes gewonnen: de Tour de France, de Vuelta a España en nu de Giro d’Italia. Maar wat deze overwinning echt onvergetelijk maakte, was de aanwezigheid van zijn familie, die er op het laatste moment nog live bij was op de iconische Piazza del Campo in Siena.
“Het was zo hectisch”, vertelde Sarah De Bie in een emotioneel interview. “Ik kon niet snel opstaan met de buggy, en we misten hem bijna. Maar we waren er net op tijd.” De aanwezigheid van het jonge gezin voegde een persoonlijke, tedere laag toe aan een dag die verder werd gekenmerkt door atletische glorie en strategische briljantie.
Sarah gaf toe dat ze de finishlijn niet duidelijk kon zien te midden van de menigte, maar ze zag een verzorger die feestvierde en wist meteen dat haar man het had gedaan. In de golf van euforie vergat ze even dat ze haar kinderen vasthield, overweldigd door de zwaarte van het moment. “Het was echt indrukwekkend”, zei ze, terwijl ze haar tranen wegveegde.
Hun zoon Georges was zichtbaar geschokt – niet van angst, maar van emotie. “Georges was ook geschokt”, onthulde Sarah. “Hij vroeg meteen of zijn vader ook de roze trui droeg.” De onschuld van de vraag onderstreepte hoe belangrijk deze overwinning voor het gezin was. Toen een verslaggever hem vroeg of hij blij was, knikte Georges simpelweg en hield hij op zijn eigen stille manier zijn emoties in.
Van Aerts weg terug naar de overwinning is allesbehalve soepel verlopen. Na een verwoestende valpartij tijdens de Vuelta a España en een lange herstelperiode in de winter, werkte de 30-jarige onvermoeibaar aan het herwinnen van zijn kracht en zelfvertrouwen. Zijn voorjaarscampagne was zonder overwinningen gebleven, wat de zege van zondag alleen maar belangrijker maakte.
“Deze overwinning betekent alles voor hem”, zei Sarah. “Hij heeft zoveel meegemaakt, zowel mentaal als fysiek. Het gaat niet alleen om zijn rol als profwielrenner – het gaat om zijn rol als echtgenoot, vader en mens. En hij heeft in al die rollen ongelooflijk hard gewerkt.” Haar woorden gaven de fans een inkijkje in de vaak ongeziene emotionele tol van topwedstrijden.
Van Aert zelf noemde dit zijn grootste overwinning. En terecht. Het ging niet alleen om het behalen van de finishlijn – het ging om wat er nodig was om er te komen: de twijfels, de tegenslagen, de zware revalidatiesessies en de momenten waarop hij zich afvroeg of de offers het nog wel waard waren. “Wout was er kapot van na de valpartij in de Vuelta”, vertelde Sarah aan Sporza. “Je begint je af te vragen: is het het allemaal nog wel waard?”
Maar doorzettingsvermogen zegevierde. De etappe van zondag was niet alleen een fysieke prestatie, maar ook een psychologische doorbraak. “Dit zal hem een boost geven,” zei Sarah met een glimlach. “Italië heeft altijd iets speciaals voor ons gehad. Maar dit – dit is iets dat we nooit zullen vergeten.”
Wat Van Aerts overwinning nog ontroerender maakt, is dat het niet alleen om sport ging, maar om familie. De aanblik van zijn vrouw en kinderen die juichten, zijn zoon vol ontzag en zijn vrouw in tranen, sprak luider dan welke podiumceremonie dan ook. Het was een zeldzaam menselijk moment in de veeleisende wereld van het professionele wielrennen.
Terwijl Van Aert vooruitkijkt naar de rest van de Giro en de rest van het seizoen, zal deze overwinning zowel een motivator als een herinnering zijn: veerkracht, liefde en steun zijn vaak net zo belangrijk als wattage en strategie. En voor die onvergetelijke middag in Siena viel alles perfect samen.
In een sport die bekendstaat om zijn zware eisen en meedogenloze schema, bood Van Aerts overwinning een moment van gratie en menselijkheid. En voor Sarah De Bie, die daar op het plein stond met tranen in haar ogen en een kind in elke arm, was het het bewijs dat al die zware dagen het wel degelijk waard waren.
