Wout van Aert, een van de beste Belgische wielrenners, krijgt dit seizoen af te rekenen met een nieuwe en hardnekkige rivaal: de Deen Mads Pedersen. In vier rechtstreekse sprints tegen Pedersen trok Van Aert telkens aan het kortste eind. De tussenstand is inmiddels 4-0 in het voordeel van de Deen, wat vragen oproept over Pedersen als Van Aerts nieuwe plaaggeest.
Het patroon is duidelijk zichtbaar. Of het nu ging om de prestigieuze Ronde van Vlaanderen, de slopende Parijs-Roubaix of twee belangrijke etappes in de Giro d’Italia, het resultaat was telkens hetzelfde: Pedersen klopte Van Aert in de eindsprint. Ondanks sterke prestaties blijft Van Aert net te kort komen op cruciale momenten.
Deze reeks nederlagen zorgt voor bezorgdheid bij wielerfans en analisten. Voormalig profrenner Sep Vanmarcke, nu commentator bij Eurosport, herkent het patroon. Hij wijst erop dat Van Aert jarenlang moest opboksen tegen de Nederlander Mathieu van der Poel, en dat Pedersen nu diezelfde rol lijkt over te nemen.
“Het moet frustrerend zijn voor Wout,” zegt Vanmarcke. “Hij kent dit scenario al. Eerst was het Van der Poel die hij steeds voor zich zag, en nu lijkt Pedersen zijn nieuwe obstakel.” De mentale druk van telkens nét niet winnen begint zijn tol te eisen, zelfs bij een ervaren renner als Van Aert.
Toch blijft Van Aert een vaste waarde aan het front van het peloton. Zijn vastberadenheid en constante niveau blijven bewondering oogsten. “Hij is er altijd in de finale,” benadrukt Vanmarcke. “Misschien wint hij niet altijd, maar hij strijdt elke keer mee, en dat is uitzonderlijk in zo’n competitief veld.”
Volgens Vanmarcke is er maar één manier om met de frustratie om te gaan: volhouden. “Hij moet zich blijven tonen in de finale. Als hij daar vaak genoeg komt, zullen de zeges vanzelf volgen.” Het is evenzeer een mentale uitdaging als een fysieke, en Van Aert lijkt vastberaden om te blijven vechten.
In de veertiende etappe van de Giro toonde Van Aert opnieuw zijn teamgeest door zijn eigen kansen opzij te zetten voor ploegmaat Olav Kooij. Ironisch genoeg lag Pedersen die dag uit de wedstrijd na een valpartij, wat Van Aert een zeldzame adempauze gaf. Toch koos hij ervoor zijn team te steunen — een bewijs van zijn professionalisme.
Die onbaatzuchtigheid haalt misschien niet de krantenkoppen, maar benadrukt wel Van Aerts karaktersterkte. Ondanks de teleurstellingen blijft hij gefocust op het grotere plaatje: het succes van zijn team en zijn eigen langetermijndoelen.
Wielrennen draait echter om momentum. Eén overwinning kan de hele sfeer doen omslaan en Van Aerts vertrouwen herstellen. Voorlopig blijft Pedersen echter een schaduw over zijn seizoen werpen — een constante herinnering aan wat had kunnen zijn, en wat mogelijk nog komt.
Of deze nieuwe rivaliteit Van Aerts seizoen 2025 zal bepalen, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: de Belg geeft niet op. Hij blijft koersen, blijft sprinten en blijft jagen op die felbegeerde overwinning — met Pedersen scherp in het vizier.