Tijdens de Tour de France van dit jaar werd Wout van Aert niet alleen aangemoedigd door zijn ploeggenoten en fans, maar ook door zijn familie. Zijn vrouw, Sarah De Bie, en hun twee zoons, Georges en Jerome, vergezelden hem tien dagen in Frankrijk. Hun aanwezigheid gaf hem warmte en bemoediging tijdens de intense koersweken.
Voor hun oudste zoon Georges, nu vier jaar oud, was de reis naar Frankrijk meer dan zomaar een familievakantie – het was een droom die uitkwam. Net als zijn vader heeft Georges al een diepe passie voor wielrennen ontwikkeld. Hij volgt de wedstrijden op de voet, kent de renners bij naam en doet zelf zelfs mee aan jeugdwielrennen en veldrijden.
In een interview met HLN vertelde Sarah De Bie hoe indrukwekkend de kennis van haar zoon over de sport is geworden. “Georges weet dat Enric Mas Spaans is, dat Thymen Arensman Nederlander is en dat Jonas Vingegaard een geweldige klimmer is, maar hij zal je ook vertellen dat Pogacar nog beter is,” legde ze trots uit.
Wielrennen is een centraal onderdeel geworden van Georges’ jonge leven. Volgens Sarah heeft alles wat hij ziet of hoort te maken met wielrennen. “Als hij de Italiaanse vlag ziet, denkt hij meteen aan Sara Casasola, de Italiaanse veldritkampioene. Op school, toen ze les gaven over wit en zwart, riep hij: ‘Wit is net Blanka Vas!'”
Dat enthousiasme leidt soms tot grappige situaties thuis. Sarah onthulde dat Georges, na een van Wouts sterke prestaties in de Tour – als tweede eindigen in de etappe naar Laval – erop stond dat ze de laatste momenten van de wedstrijd tien keer opnieuw zouden beleven. “We grapten dat we een tweede Michel Wuyts in huis hebben,” zei Sarah, doelend op de beroemde wielercommentator van België.
Toch gaf ze toe dat het tijd was om de balans op te maken na hun reis. “Het is geweldig om te zien hoe gepassioneerd hij is, maar het is ook goed om even thuis te zijn en even afstand te nemen van het wielrennen.”
Ondertussen heeft zijn jongere broer Jerome, pas twee jaar oud, de wielerkoorts nog niet te pakken. In plaats daarvan is zijn aandacht ergens anders op gericht. “Jerome is meer geïnteresseerd in de tractoren, de Tourkaravaan en de politieauto’s met sirenes,” lachte Sarah. “Voor hem is de race zelf niet de grootste attractie.”
Dat weerhoudt Georges er niet van om te oefenen als een echte wielrenner. Sinds afgelopen winter fietst hij op zijn eigen fiets door de familietuin. Onlangs kreeg hij een fiets met versnellingen en schijfremmen – een flinke upgrade voor zijn leeftijd. “Hij oefent al met opa Roger om de bidon over te dragen,” onthulde Sarah, wat erop wijst dat wielrennen diep in de familie zit.
Het verhaal van Georges’ passie laat zien hoe de wielersport op natuurlijke wijze van generatie op generatie kan worden doorgegeven. Met Wout als zijn rolmodel en een steunende familie om zich heen, groeit Georges op in de cultuur van het professionele wielrennen.
Sarah merkte op dat de vreugde van het wielrennen niet alleen draait om competitie, maar ook om samenzijn met het gezin. De tijd die ze samen doorbrengen met reizen, aanmoedigen en wedstrijden meemaken, is iets waarvan ze gelooft dat haar kinderen zich dat nooit zullen herinneren.
Wat Wout betreft, gaf het feit dat zijn familie hem tijdens de Tour bijstond hem extra motivatie. Het zien hoe zijn zonen op hun eigen manier van de sport genoten – of het nu ging om het verzinnen van namen voor renners of het achtervolgen van politieauto’s – bracht balans in de intensiteit van het racen op het hoogste niveau.
Hoewel het nog maar de vraag is of Georges in de voetsporen van zijn vader zal treden, is één ding al duidelijk: wielrennen heeft zijn verbeelding geprikkeld. Met zijn groeiende kennis, grenzeloze enthousiasme en een fiets die al is uitgerust als die van een prof, zou de jonge Van Aert zomaar de volgende wielerster van het gezin kunnen worden.
