Voor Wout van Aert draaide het leven op de fiets altijd om snelheid, uithoudingsvermogen en een meedogenloze jacht op de overwinning. Maar weg van de drukte van races en podiumceremonies, ligt er een rustiger verhaal – een verhaal dat draait om zijn grootste schatten: zijn vrouw Sarah en hun twee kinderen, Georges en Jerome. Onlangs werd Van Aert gespot terwijl hij genoot van een rustige familiedag, waarbij hij de wegen en kasseien inruilde voor iets veel eenvoudigers: een potje minigolf.
Het was een hartverwarmend beeld van evenwicht: Wout, gehurkt naast zijn oudste zoon Georges, die zijn kleine handjes begeleidde terwijl ze zich beiden op de bal concentreerden. De kampioen die normaal gesproken de heftigste beklimmingen en de zwaarste sprints aanpakt, genoot er nu van om zijn zoon te laten zien hoe hij moest mikken en putten. Met geduld en een lach maakte hij van het moment een les, niet in competitie, maar in saamhorigheid.
Sarah, altijd behulpzaam, keek van dichtbij toe met baby Jerome. In plaats van de chaotische drukte van wielerfans of de lange trainingskampen, was dit een dag vol rust en liefde. Ze genoot van het glooiende landschap rond de minigolfbaan en glimlachte toen ze zag hoe haar man en oudste zoon een band opbouwden bij elke slag van de club.
Bij minigolf ging het niet om winnen, en dat was precies wat het zo bijzonder maakte. Wout was op die momenten geen profwielrenner – hij was gewoon een vader, die Georges graag hielp iets nieuws te ontdekken. De blik op Georges’ gezicht, vol nieuwsgierigheid en vastberadenheid, weerspiegelde dezelfde focus die zijn vader op de fiets heeft, zij het op een veel kleinere, speelse manier.
Voor Jerome, nog te jong om te spelen, was de dag net zo bijzonder. Zittend bij Sarah keek hij toe hoe het tafereel zich ontvouwde, de zachte zonneschijn die de rust van het familie-uitje benadrukte. Hoewel hij zich deze beginjaren misschien niet meer herinnert, zal hij ooit verhalen horen over hoe zijn vader altijd tijd maakte, hoe druk de wielerkalender ook werd.
Deze balans tussen carrière en gezin is niet altijd gemakkelijk voor professionele atleten, maar Van Aert heeft herhaaldelijk laten zien dat zijn hart net zozeer bij zijn dierbaren ligt als bij de sport. Wielrennen brengt misschien roem, maar momenten zoals deze brengen voldoening. Zijn woorden weerspiegelen vaak deze filosofie: het geluk van zijn familie is zijn grootste overwinning.
Het minigolfuitje benadrukte iets wat fans zelden zien. Het ging niet om shirts, tactiek of watts – het ging om verbinding. Voor Georges was de vreugde om de club vast te houden onder begeleiding van zijn vader een avontuur op zich. Voor Sarah waren de rustige momenten waarop ze haar gezin samen zag meer waard dan welke finishlijn dan ook. Voor Wout was het een kans om de rol te vervullen die er het meest toe doet: vader zijn.
Zelfs in casual sandalen en relaxte kleding had Van Aerts aanwezigheid nog steeds de uitstraling van een kampioen – maar hier was zijn prijs een glimlach van Georges na een geslaagde slag. De kleine momenten, die vaak door de buitenwereld over het hoofd worden gezien, waren de momenten die het meest voor hem betekenden.
Wat de dag nog gedenkwaardiger maakte, was de eenvoud van het geheel. Geen flitsende camera’s, geen juichende menigten – alleen maar gelach, leren en liefde. Wouts littekens en blauwe plekken van het racen waren misschien nog steeds op zijn benen te zien, maar met zijn kinderen vond hij genezing in vreugde en vrede.
Terwijl Sarah en Jerome de omgeving in zich opnamen, liepen Wout en Georges van hole naar hole en vierden kleine overwinningen met high fives en gegiechel. Het ging niet om het aantal slagen – het ging om de band die ze deelden. Op dat moment werd de strijder een leraar, een gids en bovenal een vader die elke seconde koesterde.
Familiemomenten zoals deze herinneren iedereen eraan dat achter de felle concurrent een man staat met een hart dat het sterkst klopt voor degenen die hem het dierbaarst zijn. Wout van Aerts liefdesverhaal met Sarah en zijn reis als vader voor Georges en Jerome zijn overwinningen die nooit zullen vervagen, ongeacht het seizoen of de uitslag.
Uiteindelijk vatte Wout het zelf het beste samen: “Mijn grootste vreugde is George en Jerome stap voor stap begeleiden.” Voor een man die een aantal van de grootste wielerwedstrijden heeft gewonnen, zijn het juist deze kleine stapjes die het meest betekenen.
