De editie van Parijs-Roubaix 2025 werd misschien wel gedomineerd door indrukwekkende prestaties van Mathieu van der Poel en Tadej Pogačar, maar het meest onvergetelijke moment van de dag kwam niet van het podium. Het kwam net voorbij de finishlijn—waar Wout van Aert herenigd werd met zijn vrouw Sarah en hun zoontje Georges in een innige omhelzing die fans wereldwijd tot tranen toe bewoog.
Na een slopende 257 kilometer over de beruchte kasseien kwam Van Aert als vierde over de streep—net naast het podium, een plek waar geen enkele kampioen blij mee is, zeker niet als felle rivalen voor je eindigen. Maar de teleurstelling op Wouts gezicht maakte snel plaats voor pure emotie toen hij Sarah en kleine Georges zag staan, met open armen achter de dranghekken.
Sarah’s gezicht straalde van trots en opluchting zodra ze haar man zag. Ondanks zijn modderige outfit en de vermoeidheid in zijn ogen, snelde ze naar hem toe en sloeg haar armen om zijn nek, terwijl Georges met een grote glimlach op hem afwankelde. Camera’s legden het exacte moment vast waarop Wout door zijn knieën ging om zijn zoontje te omhelzen—een beeld dat nu al viraal gaat met bijschriften als “Dít is ware winst.”
Hoewel de media zich richtten op het podium, waren fans op sociale media er snel bij om Van Aert uit te roepen tot emotionele winnaar van de dag. “Hij heeft misschien Parijs-Roubaix niet gewonnen,” schreef een fan, “maar hij heeft het leven gewonnen. Dat familiemoment? Onbetaalbaar.” De video waarin Georges zijn vader op de helm tikt en giechelt, heeft inmiddels miljoenen views verzameld.
Voor Wout, die dit seizoen kampte met blessures, kritiek en hoge verwachtingen, ging deze koers over meer dan alleen resultaten. “Het doet pijn om het podium te missen, natuurlijk,” zei hij in een interview na de wedstrijd. “Maar als ik Sarah en Georges zo zie glimlachen—dan weet ik weer waarom ik fiets.”
De rivaliteit tussen Van Aert, Van der Poel en Pogačar is één van de felste in het hedendaagse wielrennen, wat deze vierde plaats des te pijnlijker maakt. Toch was het duidelijk dat Wout in dat familiemoment een soort rust vond die maar weinig atleten ooit bereiken. Geen trofee, geen medaille, geen bloemen—alleen zijn gezin, zijn grootste fans.
Later postte Sarah een foto van het moment op haar Instagram-story met de tekst: “Voor altijd trots. Voor altijd van ons.” Op de foto is te zien hoe Wout gehurkt zit met Georges op zijn knie, beiden glimlachend ondanks het gemiste podium—een rauwe, prachtige herinnering dat vreugde in sport, net als in het leven, vaak voortkomt uit liefde in plaats van overwinningen.
Voor de jonge Georges, die steeds vaker opduikt bij races, was dit opnieuw een magisch moment in een jeugd vol kasseien, juichende menigten en onvoorwaardelijke liefde. “Hij weet niets van vierde plaatsen,” lachte Sarah. “Hij weet alleen dat papa veilig is teruggekomen.”
En misschien is dat wel de krachtigste boodschap van allemaal. In een sport die geobsedeerd is door resultaten, liet één gezin ons zien wat écht telt. Wout eindigde misschien niet als eerste in Parijs-Roubaix—maar in de ogen van zijn vrouw, zijn zoon en duizenden geroerde fans, had hij niet meer kunnen winnen