Op zaterdag en zondag worden de laatste twee wedstrijden van de wereldbeker veldrijden gehouden in respectievelijk Maasmechelen, België, en Hoogerheide, Nederland. Misschien nog belangrijker, de twee wedstrijden dienen ook als warming-up voor de UCI wereldkampioenschappen, die op 2 februari in het Franse stadje Liévin worden gehouden.
Het evenement in Maasmechelen markeert de terugkeer van ieders favoriet voor het wereldkampioenschap (en voor beide wereldbekerwedstrijden), Mathieu van der Poel. De 29-jarige Alpecin Deceuninck-renner, die zes wereldkampioenschappen veldrijden heeft gewonnen, waaronder vijf van de laatste zes, zag zijn voorbereidingen verstoord worden door een ribblessure die hij opliep in de vierde van de vijf opeenvolgende wedstrijden die hij eind vorig jaar won en moest verschillende wedstrijden uitzitten.
Het is onwaarschijnlijk dat de gedwongen rust zijn kansen voor het WK heeft geschaad. Van der Poel traint hard en is zo superieur aan de rest van het veld dat hij niet de beste hoeft te zijn om te winnen. Zoals hij zei na het winnen van zijn eerste wedstrijd van dit veldritseizoen, de Wereldbeker Zonhoven, op 22 december, met 1:30: “Ja, het was een geweldige overwinning vandaag, maar ik wilde mezelf liever sparen en de hele wedstrijd in zone twee blijven, omdat ik van plan ben om deze week intensieve training te doen.”
Klopt. Zone twee. Dat moet de harten van de meelopers in die wedstrijd hebben verwarmd, zoals Europees kampioen Thibau Nys, die als tweede eindigde, en de toenmalige Belgische kampioen, Eli Iserbyt, die als achtste eindigde met 2:22. Het staat buiten kijf dat, hoezeer we de dominantie van een atleet ook bewonderen, zijn afwezigheid in de vorige wedstrijden die wedstrijden veel interessanter maakte, omdat ze daadwerkelijk competitief waren en het pas aan het einde duidelijk was wie er zou winnen.
Als van der Poel de wedstrijden van het weekend op zone twee of zelfs lager rijdt, zijn er maar twee renners die hem het vuur aan de schenen kunnen leggen: Nys (Baloise Glowi Lions) en zijn oude rivaal Wout van Aert (Visma–Lease a Bike). Nys heeft een wisselvallig seizoen achter de rug, gekenmerkt door ziekte bij de start en een paar valpartijen, maar afgelopen zondag keerde hij terug naar de plaats van zijn EK-triomf, Benidorm, Spanje, reed een intelligente race en domineerde zijn rivalen in de laatste ronde. Je moet ervan uitgaan dat een jonge renner die zo ambitieus is als de 22-jarige zoon van veldritlegende Sven Nys niet zal racen voor de tweede plaats op het wereldkampioenschap en dat de weekendwedstrijden hem de kans geven om van der Poel een beetje op zijn kop te zetten.
Wat van Aert betreft, de race van zaterdag is zijn laatste veldritwedstrijd van het seizoen 2024-25. Hij slaat het WK over om zich voor te bereiden op een intensief klassiek voorjaarsschema, de Giro d’Italia en de Tour de France. Hij leek in topvorm toen hij in het weekend van 4 en 5 januari twee races won, maar hij kon in Benidorm slechts als vierde eindigen achter Nys. Maar ik denk dat hij zaterdag weer op zijn best zal zijn, zodat we drie renners kunnen zien die op de overwinning azen als de race het beslissende moment bereikt. Of niet – als van der Poel volledig hersteld en volledig fit is.
Wat zeker lijkt, is de naam van de winnaar van de World Cup-competitie van het seizoen. Met 231 punten heeft Michael Vanthourenhout (Pauwels Sauzen–Cibel Clementines) een bijna onoverbrugbare voorsprong op Toon Aerts (Deschacht-Hens-FSP), met 198, en zijn teamgenoot Iserbyt, met 169. Als hij in beide races als zevende eindigt, levert dat hem 34 extra punten op en is hij veilig buiten bereik van Aerts.
Dus die competitie heeft weinig spanning meer. Maar laten we hopen dat de races van het weekend wat spanning hebben en misschien zelfs minstens één verrassend einde.