In een verrassende wending, vlak voor de Giro d’Italia van 2025, werden wielerfans getrakteerd op een moment van pure kameraadschap en onverwachte emoties toen Primož Roglič zich openstelde over zijn voormalige teamgenoot Wout van Aert. Wat een gewone persconferentie voor de race zou moeten zijn, veranderde in een oprechte uitwisseling die de media en fans in rep en roer zette.
De persconferentie, die werd gehouden in de bruisende Albanese hoofdstad Tirana, bracht enkele van de grootste namen van de race samen. Onder hen waren Juan Ayuso, Richard Carapaz, Tom Pidcock, Egan Bernal en Giulio Ciccone. Maar het was de hereniging van Van Aert en Roglič, ooit teamgenoten bij Jumbo-Visma, die de show stal. Hun chemie was onmiskenbaar, en de sfeer lichtte op zodra ze het podium betraden.
Ondanks de chaos van het verkeer in Tirana—wat sommige renners meer dan een half uur vertraging opleverde—was de stemming allesbehalve gespannen. Toen Roglič en Van Aert elkaar hartelijk begroetten en een paar grappen maakten, voelde de media aan dat er iets bijzonders stond te gebeuren. Dit waren geen gewone rivalen; dit was een hereniging van vrienden, strijders van de peloton die samen gevechten en overwinningen hadden gedeeld.
Toen hem werd gevraagd wat hij van Van Aert verwachtte in de Giro, gaf Roglič een antwoord dat niemand had verwacht. “Wout is voor mij meer dan alleen een wielrenner. Hij is een goede vriend,” zei hij, zichtbaar ontroerd. “Ik weet dat hij altijd zal toeslaan wanneer het ertoe doet. Zijn team is sterk, en hij ook.” De oprechtheid in zijn stem deed de zaal verstommen.
Van Aert, die nooit een moment voorbij laat gaan zonder een beetje humor, grijnsde en antwoordde: “Geen commentaar,” voordat hij serieus werd. “Primož is altijd een favoriet. Je kunt hem nooit afschrijven. Dat heeft hij keer op keer bewezen.” Het was duidelijk dat het respect tussen de twee veel dieper ging dan de gebruikelijke sportieve houding.
Niet alle renners op het podium waren zo spraakzaam. Carapaz en Pidcock hielden hun opmerkingen kort en veilig. Maar Van Aert, Ayuso en Bernal gaven meer openhartige reacties over hun vorm en ambities. Ayuso viel vooral op door zijn honger om een stempel te drukken op het algemeen klassement.
De persconferentie werd meer dan een media verplichting. Het was een moment van menselijke verbinding, een kijkje achter de intense competitie. Fans die de livestream volgden, overspoelden social media met reacties, waarbij velen opmerkten hoe zeldzaam het is om zoveel oprechte bewondering tussen concurrenten te zien.
Dit is niet de eerste keer dat Roglič en Van Aert zo’n speciaal moment delen, maar dit voelde anders. Nu beide als topfavorieten aan de Giro beginnen, is hun band een herinnering dat sport vriendschappen kan creëren die net zo krachtig zijn als overwinningen. En voor de fans is het alweer een reden om elke etappe van deze editie te volgen.
Met de Giro d’Italia voor de deur, zullen alle ogen gericht zijn op de voormalige teamgenoten. Zullen ze botsen in een beslissende bergetappe, of blijft hun respect doorwerken naar het podium in Rome? Eén ding is duidelijk: het verhaal tussen Roglič en Van Aert is nog lang niet voorbij—en het blijft een bron van inspiratie.
Dus was dit slechts een oprecht moment of de kalmte voor een storm van drama op de weg? Wat er ook gebeurt, Roglič’s krachtige woorden hebben deze Giro al tot een herinnering gemaakt.