Siena – Het werd een dag om nooit te vergeten voor Wout van Aert. De Belgische wielerster boekte niet alleen een spectaculaire overwinning in de negende etappe van de Giro d’Italia, maar vierde zijn emotionele zege met een innige kus van zijn vrouw Sarah aan de finish. Het decor in Siena straalde overwinning, strijdlust en liefde uit, terwijl Van Aert zijn terugkeer naar de top op onvergetelijke wijze vierde.
De gravelrit richting de historische straten van Siena was even meedogenloos als adembenemend. In een bloedstollend duel hield Van Aert stand tegen de vastberaden Isaac del Toro, die op de slotklim een gedurfde aanval plaatste. Maar de ervaren Belg bewaarde zijn kracht, haalde Del Toro vlak voor de afdaling in, en snelde met zijn kenmerkende power naar de eindstreep.
Deze overwinning betekende Van Aerts eerste zege van het seizoen en maakte een einde aan een moeilijke periode vol blessures en pech. “Het is een zware weg geweest,” zei Van Aert na de finish, zichtbaar geëmotioneerd. “Maar winnen op deze manier, hier in Siena, met Sarah erbij — dat vergeet ik nooit meer.”
De dag begon nochtans rustig. Een kopgroep van zes renners, waaronder de Belgen Quinten Hermans, Milan Fretin en Dries De Bondt, wist al vroeg een voorsprong te nemen. Ze kregen het gezelschap van Kaden Groves, Taco van der Hoorn en Luke Lamperti. Hoewel de samenwerking goed was, hield het peloton hen binnen schot. De echte strijd moest nog beginnen.
Toen het peloton het eerste gravelstuk bereikte, volgden valpartijen en chaos. Fretin ging als eerste onderuit, maar kon snel verder. Intussen voerde Lidl-Trek, onder leiding van Mads Pedersen, het tempo stevig op. Het peloton brak in stukken en de druk op de klassementsrenners nam toe.
Diego Ulissi, die de dag begon in het roze, was een van de eerste slachtoffers van het hoge tempo. De Italiaan kon niet volgen en verloor kostbare minuten. Zijn tijd in de maglia rosa eindigde bruusk, wat een wrang randje gaf aan deze historische etappe.
De tegenslagen bleven komen. In het tweede gravelgedeelte ging Michael Storer, achtste in het klassement, tegen de vlakte en moest opgeven. Kort daarna kwamen Primož Roglič en Tom Pidcock ten val na een botsing met de gevallen Lucas Hamilton. Beiden verloren flink wat tijd, mede door noodzakelijke fietswissels.
Vooraan ontstond een nieuwe kopgroep. Van Aert, Del Toro, Egan Bernal, Thymen Arensman en Brandon Rivera voegden zich bij de overgebleven vluchters. Deze elitegroep werkte goed samen en sloeg een kloof, met Siena’s legendarische kasseienklim als einddoel.
Toen de slotklim naderde, openden Van Aert en Del Toro de strijd. Del Toro viel aan, maar Van Aert kraakte niet. De Belg vocht terug, haalde Del Toro in vlak voor de afdaling, en reed onder luid gejuich solo naar de finish — armen in de lucht, een glimlach op het gezicht.
En toen volgde het emotionele hoogtepunt. Aan de finish zag Van Aert zijn vrouw Sarah staan. Zonder aarzelen sprong hij van zijn fiets, liep naar haar toe en gaf haar een passionele kus. Het was meer dan een overwinning — het was een viering van doorzettingsvermogen, liefde en de ontembare geest van een ware kampioen.