De Giro d’Italia verloopt voorlopig moeizaam voor Wout van Aert. De Belgische renner, die terugkeert in competitie na een verstoorde voorbereiding door ziekte, heeft tot nu toe nog geen grote rol kunnen spelen in deze editie van de Ronde van Italië.
Etappe 8 bood Van Aert een nieuwe kans om zich te tonen, en hij greep die met beide handen aan. Tijdens de rit probeerde hij maar liefst drie keer te ontsnappen uit het peloton. Zijn doel: Mads Pedersen, die op dat moment aan de leiding reed.
Ondanks zijn vastberadenheid werd Van Aert telkens opnieuw teruggehaald door het peloton. De waakzaamheid van de andere renners en de strijdlust in het peloton maakten het bijna onmogelijk om een aanval te laten slagen. Na zijn derde poging liet hij zich terugzakken naar de ploegwagen om een drinkbus op te halen.
Na afloop van de etappe bleef Van Aert positief gestemd, ondanks de mislukte ontsnappingen. “Doe het interview maar snel, voor het donker wordt,” grapte hij met een glimlach.
Terugblikkend op de rit vertelde Van Aert dat het lang duurde voor er een kopgroep tot stand kwam. “Ik probeerde het wel, maar ik had niet genoeg om echt voorop te blijven,” verklaarde hij.
Toen het parcours zwaarder werd met heuvelachtig terrein, besefte Van Aert dat het niet langer zin had om het nog eens te proberen. “In mijn hoofd had ik al uitgemaakt dat ik het niet meer zou proberen zodra we de bergen in gingen,” zei hij. “Je voelde gewoon dat iedereen in de vlucht wilde zitten.”
Hij gaf ook aan dat het moeilijk was om vroeg weg te geraken met zoveel tegenwind. “Het was ondankbaar om op deze wegen te proberen ontsnappen,” aldus Van Aert. “Ik had al snel door dat het pas op de klim zou gebeuren.”
Met bijna het volledige peloton in de strijd om een plekje in de ontsnapping, werden alle aanvallen meteen gecounterd. “Er rijden hier 200 man rond en 150 daarvan willen mee in de vlucht,” zei hij. “Natuurlijk springt iedereen op elk wiel dat beweegt. Ik zou dat ook doen.”
Hoewel zijn aanvallen geen succes opleverden, erkende Van Aert dat het uiteindelijk de sterkste renners waren die voorop geraakten. “Het is me gewoon niet gelukt,” besloot hij. “Uiteindelijk zijn het de mannen met de beste benen die vooruit zijn geraakt.”