In een verrassend en oprecht interview met Primo doet de geliefde Familie-acteur Werner De Smedt een onthulling die maar weinig fans zagen aankomen — zijn diepste, onvervulde droom. Bekend om zijn serieuze rollen en charismatische uitstraling op het scherm, is De Smedt niet alleen een man van het moment — hij is ook een dromer met een rock-‘n-roll ziel.
Ondanks zijn langdurig succes op televisie, vertelt de acteur dat hij actief probeert om niet in het verleden te blijven hangen. “Ik probeer niet te nostalgisch te zijn,” geeft hij toe. “Met de leeftijd komt die neiging wel, maar eerlijk gezegd, er valt niets te rapen in het verleden.” Voor De Smedt draait alles om in het heden blijven staan.
“Ik leef zoveel mogelijk in het nú,” zegt hij. “Melancholie kan mooi zijn, zeker — maar niet te lang.” Die mindset heeft hem geholpen om een verfrissend gevoel van balans te bewaren, zelfs in een carrière die vaak terugkijkt via herhalingen en iconische rollen.
Toch schuilt er achter zijn realistische aanpak een verrassende waarheid: Werner De Smedt is in hart en nieren een dromer. “Dat klopt. Ik blijf dromen,” bekent hij met een glimlach. En zijn grootste droom zou fans wel eens kunnen verbazen — het gaat niet om films, prijzen of rode lopers.
De acteur onthult dat hij verlangt om een volwaardig muzikant te zijn. “Soms denk ik eraan — in een band spelen, op tournee gaan. Het komt nog steeds in me op,” zegt hij, zijn stem doordrenkt van verlangen. Het is een droom die mijlenver lijkt van de vaste spotlights van een televisiestudio.
De Smedts passie voor muziek is meer dan zomaar een hobby; het is een ambitie die hij nooit helemaal heeft losgelaten. Hoewel zijn acteercarrière de hoofdrol heeft gespeeld, is het idee om live op te treden, de energie van een publiek te voelen en zich muzikaal uit te drukken iets waar hij nog steeds naar verlangt.
Zijn eerlijke reflecties bieden een zeldzaam inkijkje in de man achter de rollen — iemand die, net als zovelen, het gewicht van verantwoordelijkheid combineert met het vuur van onvervulde dromen. Voor Werner ligt een toekomst op het podium misschien nog altijd binnen handbereik, ook al is het voorlopig slechts een fantasie.
“Of het ooit zal gebeuren, weet ik niet,” geeft hij toe. “Maar dromen houden me gaande. En soms is dat genoeg.” Zijn woorden zijn een inspirerende herinnering: zelfs wanneer we alles lijken te hebben, blijven dromen ons vormen.
Zien we Werner De Smedt ooit zijn soapscript inruilen voor songteksten? Alleen de tijd zal het leren. Maar één ding is zeker — hij is nog lang niet uitgedroomd, en al helemaal niet uitgepraat.