Ik kwam deze week een hartverwarmende video tegen van twee jonge veldritfans die een horloge teruggaven aan Wout van Aert.
Het gebeurde afgelopen weekend tijdens de UCI Cyclo-cross World Championships, waar de Belg tweede werd en een zilveren medaille won, maar daarbij zijn geliefde Garmin kwijtraakte. “Hoe kan ik ooit nog de tijd zien?” moet hij gedacht hebben. De angstaanval duurde maar een paar minuten.
Twee lokale jongens kwamen te hulp, gekleed in pomponmutsen en regenboogkleurige koebellen. Ze gaven het horloge af, kregen een foto terug en gingen vrolijk verder. Een prachtig ontroerend verhaal.
Het zette me wel aan het denken over waar de grens ligt met souvenirs. In sommige sporten is er een consensus dat alles wat je vangt, eerlijk spel is. Mensen gaan bijvoorbeeld naar honkbal in de hoop een nieuwe schat te pakken. Maar goed, bij cricket gelden andere regels, daar wordt van je verwacht dat je de bal teruggooit.
LAATSTE VIDEO’S VAN CYCLINGWEEKLY
https://cdn.jwplayer.com/previews/2gz2YwEB
Dus waar ligt de grens in het wielrennen? Nou, bidons, casquettes en musettes zijn voor het grijpen, dat weet iedereen. Kleding is een grijs gebied – ik heb verhalen gehoord van renners die vroegen om weggegooide regencapes terug te geven, terwijl anderen vrolijk hun zonnebril in het publiek gooiden (ik kijk naar jou, Giulio Ciccone). En horloges, nou ja, horloges, zijn blijkbaar een stap te ver. Heb je er een gevangen? Zoek Wout van Aert dan meteen op.
Dat gezegd hebbende, ik denk dat we niet zo’n hartverwarmend verhaal hadden gezien als die jongens afgelopen zondag de polsband van Mathieu van der Poel hadden gevangen. Het is niet dat ik ze als potentiële dieven aanmerk, ik denk alleen dat als iemand plotseling in het bezit zou komen van € 300.000 aan rijkdom, ze dat waarschijnlijk stil zouden houden.
Dat klopt, Van der Poel zou naar verluidt een horloge van € 300.000 hebben gedragen toen hij zijn zevende wereldtitel won. Een Richard Mille RM67-02, mocht u zich dat afvragen.
U weet niet of ik ooit het horloge van Van der Poel te pakken krijg, maar er zullen tekenen zijn. Ik zal om te beginnen stoppen met het dragen van spijkerbroeken met gaten erin. Oh, en ik ga op een S-Works rijden.
Elders op sociale media deze week: Bradley Wiggins is weer op zijn fiets in Mallorca, Lachlan Morton wordt barista en een Londense wielrenner ruilt zijn helm in voor een maliënkolder.
1. Je hebt geluk dat je geen Richard Mille droeg, Wout
2. Er is ergens een parallel universum waarin Lachlan Morton leeft als de coolste barista in Melbourne
3. Je rollerskills zijn misschien goed, maar kun je een sinaasappel pellen, gitaar spelen of tegelijkertijd een Rubiks kubus oplossen?
4. Sir Bradley Wiggins naar de Vuelta a España, je hoorde het hier voor het eerst
5. Hoe komt een profwielrenner thuis van een race? Ze fietsen natuurlijk
6. Vergeet een lead-out man, probeer in plaats daarvan een lead-out bus
7. Hoe moeilijk kan het zijn om alleen maar foute antwoorden te geven? Heel erg, als we afgaan op dit interview met Wout van Aert
8. Thomas De Gendt is de enige renner die 100 keer de Tour de France heeft voltooid, of dat doet deze foto ons geloven
https://x.com/degendtthomas/status/1886821990222217274?s=46
10. “Train hard. Rust harder,” zegt Toms Skujiņš. Nu heb ik wat advies waar ik achter kan staan
https://x.com/tomashuuns/status/1886497462413660223?s=46
11. Iemand zin in een potje fietspaden-steekspel?
https://x.com/cyclinglawldn/status/1886154022475747437?s=46
12. En tot slot laat ik je achter met een verzameling van de beste kostuums van de Cyclo-cross World Championships. Kom voor de Lego-mensen, blijf voor de Bretonse kip
https://www.instagram.com/p/DFkJ4vNuAlg/?igsh=MzMxc3Y5bHd0OHIx