In een meeslepende en zware etappe van de Giro d’Italia 2025 kwam de Belgische wielerheld Wout van Aert op een haar na bij een tweede ritzege. Hij eindigde als tweede achter de krachtige Mads Pedersen. Wat begon als een relatief rustige etappe, mondde uit in een ware uitputtingsslag en tactisch schaakspel, mede door een ongelukkig oponthoud halverwege de rit dat Van Aert wellicht de zege kostte.
Toen het peloton door het heuvelachtige hart van Italië trok, hing er al spanning in de lucht. Rond de vijftig kilometer van de finish barstte de koers los toen INEOS Grenadiers het tempo de hoogte injoeg en het peloton in stukken brak. Net op dat moment was Van Aert niet op de afspraak — niet door slechte benen, maar vanwege een incident dat hem kostbare energie deed verliezen.
“Door een renner voor mij miste ik een bocht en werd ik opgehouden,” legde Van Aert uit na afloop. “Ik stond op een gevaarlijk punt waar renners uit de bocht kwamen gevlogen, dus ik wilde niemand in gevaar brengen door zomaar terug op de weg te springen. Daar heb ik een serieuze cartouche moeten verschieten.”
Met “cartouche” bedoelt Van Aert een forse krachtinspanning — wielerjargon voor het verspillen van een ‘kogel’ uit een beperkt munitiearsenaal. En in een wedstrijd als de Giro, waar energiebesparing cruciaal is, kan zo’n moment het verschil maken tussen winnen of net niet.
Toch gaf Van Aert zich niet gewonnen. Hij vocht zich terug naar de voorste groep, een bewijs van zijn veerkracht en vorm. Toen de finish naderde en de weg omhoog trok, leek hij alsnog kans te maken op de overwinning.
“Die aankomst lag me echt goed,” zei hij. “Het was een sprint bergop — helemaal mijn ding. Maar ik durfde niet te vroeg te gaan. Toen Mads aanging, kon ik zijn versnelling nog wel volgen, maar zoals gewoonlijk is hij enorm moeilijk voorbij te steken.”
En inderdaad, de Deense krachtpatser Mads Pedersen toonde nog maar eens waarom hij een van de dodelijkste sprinters in het peloton is. Met perfecte timing en brute kracht raasde hij als eerste over de finish en pakte zo zijn vierde ritzege in deze Giro, met Van Aert vlak achter zich.
“Vandaag draaide alles om timing,” zei Pedersen na afloop. “Ik moest mijn sprint iets eerder inzetten dan gehoopt, maar na zo’n zware koers maakt dat niet veel uit. Iedereen zat toch al door z’n krachten.”
De sprint was spectaculair, maar de spanning bouwde zich al eerder op. Pedersens ploeg Lidl-Trek had het tactisch goed aangepakt. In de slotkilometer trok zijn ploegmaat Mathias Vacek, samen met Romain Bardet, ten aanval. Even leek het erop dat de vluchters het zouden redden, maar het peloton, aangestuurd door de sprintersploegen, haalde hen net op tijd in.
“We probeerden met Mathias te winnen, hij verdient het echt,” aldus Pedersen. “Als het peloton iets meer getwijfeld had, hadden ze het misschien wel gehaald.”
Pedersens vierde ritzege brengt hem stevig aan de leiding in het puntenklassement. Op de vraag of hij droomt van evenaring van Tadej Pogacars zes ritoverwinningen in 2024, blijft hij nuchter.
“Voorlopig ben ik gewoon blij met deze overwinning,” zei hij. “Dat zijn weer 50 extra punten voor de puntentrui. Rome is nog ver. Maar ik ben vooral overweldigd dat ik opnieuw heb gewonnen. Deze Giro is pure waanzin. Wow!”
Terug naar Van Aert: ondanks zijn tweede plaats was zijn prestatie indrukwekkend. Zijn comeback na de tegenslag en de krachtige sprint die hij uit zijn benen perste tonen dat hij in bloedvorm verkeert. Dat is een goed teken voor de rest van de Giro, zeker na een seizoenstart die hij door blessureleed grotendeels moest missen.
“Het is al de tweede keer dat ik er zo dicht bij ben,” verzuchtte Van Aert. “Maar ik blijf positief. Er komen nog kansen en we blijven proberen. Pedersen is moeilijk te kloppen, maar niet onklopbaar.”
Zijn optreden stuurde een duidelijk signaal naar de concurrentie: onderschat Van Aert niet. In een wedstrijd als de Giro, waar elke seconde telt en het onverwachte altijd op de loer ligt, kan zijn doorzettingsvermogen hem alsnog de ritzege brengen waar hij naar hunkert.
Wieleranalisten en fans prezen Van Aert om zijn vastberadenheid en koersinzicht. “Hij reed als een kampioen,” aldus ex-prof en commentator Jens Voigt. “Hij raakte niet in paniek toen het fout liep. Hij bleef koel, werkte zich terug en sprintte bijna naar de winst. Dat is de signatuur van een groot renner.”
Intussen blijft de strijd om het algemeen klassement zich onder de radar ontwikkelen. Pogacar, Roglič en Geraint Thomas houden zich voorlopig nog wat schuil, klaar om in de bergen of de tijdritten hun slag te slaan. Maar voorlopig is het podium voor de sprinters en puncheurs die de show stelen.
Zaterdag volgt alweer een nieuwe etappe met een golvend profiel en een aankomst bergop — een kans op een nieuw duel tussen Van Aert en Pedersen. Wielerfans kunnen zich alvast verheugen, want als het net zo spannend wordt als vandaag, belooft het spektakel.
Eén ding is zeker: de Giro is nog lang niet beslist. Met toppers als Van Aert en Pedersen in bloedvorm, worden de komende dagen pure wielerpoëzie. En wie weet, misschien is het bij de volgende kans wél raak voor Van Aert.